لذت بردم. ممنون از عوامل نمایش که بعد از مدتی دور بودن از تئاتر شب خوبی رو برام رغم زدن. طنز متن برای منی که خیلی دوست دار متن های طنز نیستم و بیش از اندازه منتقدانه نگاه می کنم استاندارد بود.

این اجرا بیشتر شبیه به یک دورهمی می مونه. اگه با این گروه و آهنگ هاشون آشنایی دارید احتمالا از اجرا لذت خواهید برد ولی نمی تونم اسم تئاتر رو روش بذارم با اینکه خودم موسیقیشون رو دوست دارم و از سال های قبل گوش می دم. سبک موسیقیشون همه پسند نیست و پیشنهاد می کنم قبل از رفتن به اجرا چند تا از ترانه هاشون رو در کانال تلگرامشون گوش بدید.
طراحی صحنه و نور عالی بود.
پانویس: بعضی دوستان انگار واقعا اومده بودن مهمونی؛ توی سالن ویپ می کشیدن؛ می رفتن بیرون خوراکی می خریدن برمی گشتن داخل و… واقعا نمی دونم چی می شه گفت…

اجرایی به شدت دلنشین. طراحی صحنه و موسیقی به شدت متناسب با فضای اجرا. بازی هایی درست و به جا. همچنین ممنون از این که بروشور دادین و اجازه دادین خاطره ی این شب خوب به صورت فیزیکی تو کمد بروشور های ما جا خوش کنه :)
تنها نکته ی منفی که من رو اذیت کرد جو سالن بود. با وجود ذکر کردن خاموش کردن تلفن های همراه تماشاگر کناردستی من مدام با گوشیش کار می کرد و حتی فلش گوشیش رو روشن می کرد وسط نمایش و نوشته های بروشور رو می خوند :)) توی سالن هم یا صدای خش‌ خش خوردن خوراکی :) میومد یا گفت و گو. به هر حال امیدوارم فرهنگ سازی در زمینه ی دیدن تئاتر بهتر بشه تا کمتر با موارد اینچنینی مواجه بشیم.
در مورد شخص جناب سلیمانی؛ به یاد دارم سر تئاتر سکوت سفید دانشجو بودیم و با جمعی از دوستان به تماشای این تئاتر نشسته بودیم؛ بعد از اجرا ایستاده بودیم به صحبت و ایشون با بزرگواری تمام خودشون اومدن و نظر مارو راجع به نمایششون پرسیدن و من هیچ وقت این صحنه و بزرگ منشی ایشون از یادم نمی ره. دلیل اصلیم هم برای انتخاب این نمایش برای تماشا نام ایشون بود.

متاسفانه من اصلا با اجرا ارتباط برقرار نکردم و کلا به جز پرده ی آخر و پایان بندی از چیز دیگری لذت نبردم. با توجه به اینکه متوجه شدم گروه اجرایی اولین کارشون رو تجربه می کردن براشون آرزوی موفقیت و اجراهای بهتر دارم.

من هفته ی پیش‌ به تماشای این اجرا نشستم و بسیار دوستش داشتم. بازی ها بسیار عالی و طراحی نور و موسیقی از جذابیت های کار بود. خسته نباشید می گم خدمت گروه اجرایی محترم.

من برای سه شنبه چهارده شهریور بلیت تهیه کرده بودم ولی الان تو بخش فروش اصلا همچین روزی وجود نداره! پیامی هم مبنی بر کنسل شدن اجرا برام نیومده! چه بلایی سر اجرای سه شنبه اومده؟

به نظرم ایده ی کار گرچه در کلیت داستان ساده ای رو دنبال می کرد، جذاب بود ولی جا داشت که پرداخت بهتری روش انجام بشه. طراحی صحنه و مانیتور ها ایده ی خوبی بود و روی کار نشسته بود. از بین بازی ها بازی خانوم ریحانه رضی رو پسندیدم و تلاش ایشون برای ایفای این نقش کاملا مشهود بود. موسیقی خوب بود و بلندی صدا لازمه ی اجرا اما برای منی که خودم از مشکل پنیک رنج می برم گاهی واقعا آزار دهنده می شد و احساس خفگی بهم دست می داد. مشکل اساسی ای که با این اجرا داشتم لحن بیان بازیگر ها بود و البته استفاده از هاش اف که کلا حس اجرای زنده رو می گیره و در طول اجرای امشب هم هاش اف آقای رحیمی دچار مشکل بود و بسیاری از دیالوگ ها به درستی شنیده نمی شد. تنها تئاتری که من با استفاده از هاش اف در اون مشکل نداشتم [ همان چهار دقیقه ] بود که به نظرم به دلایلی روی اون اجرا نشسته بود. مورد آزار دهنده ای که امشب توی سالن باهاش مواجه شدم فیلمبرداری آقایی با موبایل از صحنه های اجرا بود که واقعا اگه چند ردیف باهاشون فاصله نداشتم قطعا تذکر می دادم؛ گرچه در این جور مواقع اکثرا تذکر هم کاری رو جز از بین بردن تمرکز دیگر تماشاچیان از پیش نمی بره. یعنی دیگه کار از گوشی چک کردن و نور ساعت های هوشمند هم گذشته حتی. :) در کل اجرایی بود که از دیدنش پشیمون نیستم اما چنان که باید هم لذت نبردم. و در آخر عاجزانه خواهشمندم بروشور رو از اجرا ها حذف نکنین! ما بعدا با این بروشور ها کلی خاطره بازی می کنیم. اگرم بحث محیط زیسته من خودم به شخصه قول می دم مبحث درخت کاری رو بین دوستان تئاتری رواج بدم :)

من این نمایش رو سه بار تماشا کردم. یکبار سال ۹۸. یکبار اولین اجرای امسال و دفعه ی آخر چند روز پیش. متن نمایشنامه نسبت به اجرای سال ۹۸ خیلی خیلی بهتر شده و نقاط مبهم کار بسیار واضح تر و ملموس تر شده. فرم کار تغییر آنچنانی نداشته اما همون تغییرات ریز هم به نظر من روی کار نشسته و کار رو بهتر کرده. حتی چند شب گذشته که به تماشای کار نشستم نسبت به شب اول اجرا تغییرات بسیار کوچیکی داشت که من پسندیدم. طراحی صحنه فوق العاده است و طراحی نور هارمونی بسیار خوبی با طراحی صحنه داره. در کل دیدن این نمایش رو به همه ی دوست داران تئاتر پیشنهاد می کنم. پنجاه پنجاه یکی از بهترین تئاتر های زندگی من بود، هست و خواهد ماند. تبریک فراوان به گروه اجرایی و به خصوص مرتضی اسماعیل کاشی عزیز.

ذوق فراوااان *_* دفعه ی قبل می خواستم هزار بار تماشاش کنم اما فرصت یه بارش بیشتر پیش نیومد. این دفعه جبران خواهم کرد.