نمایش کاملا محدود به سالن اجرا شده بود، مدیریت زمان ضعیف ( به نحوی که عوامل اجرا بابت مجبور به عذرخواهی شدند)، شیب بسیار نامناسب صندلی ها و راه دادن کودکان به سالن اجرا.
نمایش در چهار اپیزود طراحی شده بود، که قطعا اپیزود دوم قوی ترین بود، هم از نظر مفهوم، ساختار و فرم و هم از نظر بازی. ایده ای تکراری، ولی جذاب، که مشابه آن را در غریبه ها در قطار اثر هیچکاک دیده ایم. اپیزود سوم هم ضعیف ترین بود، کاملا شعاری و دارای فرم ضعیف.
در مجموع از وقتی که گذاشتم برای این نمایش راضی بودم، همین که متنی نوشته شده که توانایی درگیر کردن ذهن ( هرچقدر اندک) قابل تقدیر است.