دیشب یه نمایش دیگه دیدم که راستش بخوام توصیه یا ردش کنم شدیدا برای خودم سوال و در واقع یه جور دو راهیه.
اصل قصه اینه که دیدن این سبک نمایش ها آدم خودش رو میخواد و نیاز مند اینه که حد اقل عناوین مختلف سبکهای نمایشی رو در حد سر تیتر خونده باشه و بدونه.
راحت بگم ....
تماشاچی غیر تئاتری ۱۰ دقیقه بگذره از نمایش ،خواهد خفت.
مورد بعدی بی رحمی بیش از حد کارگردان نمایش بود که رومئو و ژولیت قصه رو تا تونست کوبید به در و دیوار کاملا جدی و درد آور اتفاق می افتاد.
نقش لوسیفر جدید نبود خوب هم از اب در نیومده بود ولی همین که بود روند سنگین قصه روشنتر می شد.و اما رزالینِ نمایش که بیان بدش بد جور ذوق تئاتر بین ها رو کور میکرد و البته این امر چند برابر به گوش میومد با میکروفونی که صداشو طنین انداز میکرد در سالنی که در حد یه پلاتو تمرین تئاتر اندازه داشت.
نورهای صحنه از جنس ال ای دی بودن که تماشاچی ها رو کور می کرد مخصوصا افرادی مثل من که چشمی غیر از طیف مشکی و ... دیدن ادامه ›› قهوه ای داریم.
و اما نتیجه ....
به نظر من برای دیدن این کار حتما کلاه نقاب دار ببرید.
اصلا در ردیف رو به صحنه ننشینید چون برای از دست ندادن صحنه ها باید کلی سر بچرخونید.(سالن مینیمالی از یک سالن سه سویه است)
و برای دیدن اش اگر میروید
نرم و آهسته بروید
و با استیلیزه در هنرهای نمایشی آشنا باشید.
آهان تا یادم نرفته انتخاب موسیقی هاش شدیدا و دقیقا کتمان حضور دهه ۶۰ و ۵۰ به قبل بود. جوان پسند در اصل.
هوای ماهارو داشتع باشین لطفا.
و شاید نقطه نظراتم عیب جویی به نظر بیان و متقاعدتون کنن که این نمایش بده خدای نا کرده. نه این طور نیست کشور ما قدر استعداد رو نمیدونه و به جای دادن سالن به چنین نمایشی میبینیم که گ مثل بنگاه تئاترال هر شب تمام صندلیاش پره. این فخر نمایش ماست که بیشتر دنبال تاتر آزادیم تا انسان آزاد.