درود فروان و خسته نباشید.
اجرای بازیگران، گریم ، ایجادفضا و حس،پیام رساندن نیمه صامت ، کارگردانی ، و موسیقی دوست داشتم . نویسنده در رساندن پیام افسردگی ،دیالوگهای درونی ذهن ، چالش ها درون ذهن، چرخه تکرار افسردگی بین نسل و مشکلات کودکی ،به سختی میتواند دیدگاه ها روانشناسی در این موضوع رو انتقال دهد و دچار کلیشه های روانشناسی میشه. نقطه قوت نمایش تصویر سازی های صامت است ، که پیام را بدون دیالودگ میتواند به مخاطب برساند.