بیشتر نمایشنامه خوانی بود یعنی از روی کاغذ نمایش رو می خوندن، البته خود کارگردانش هم آخر سر توضیح دادن که این یک رادیو تئاتر هست، نه دکور داشت و نه طراحی لباس خاصی، میشه گفت یک نمایش سمعی بود تا یک نمایش بصری، ولی در نوع خودش جالب بود، مخصوصا که صدای بازیگرها به درستی متناسب با نقششون بود و تا اونجایی که من متوجه شدم تمرکز اصلی بر روی صدای اجرای نمایش بود تا خود اجرای فیزیکی نمایش ...