«دورآ: مثلا تو خدا / کیت: خیلی خب، باشه. / دورآ: خدا که حرف نمیزنه. / کیت: والا این خدایی که ما دیدیم فقط حرف میزنه.»

«من میدونم چجوری میمیرم، اما نمیدونم کی»

«- این بچه پدر و مادر نداره/ - تو مادرشی / - اصلا من مادرش. پدرش کیه؟ / - جنگ. پدرش جنگه!»

«کیت، تو خیلی خوبی. کاش خدا هم مثل تو بود. همه چیز همینقدر براش مهم بود.»

نمایش، به نوبه خودش خوب و نسبتا رضایت بخش بود، ولی آقای افشاریان با نمایش بک تو بلک توقع ما رو از خودش خیلی بالا برده بود. ارتباط با ... دیدن ادامه ›› مخاطب حین نمایش هم در نوع خودش جالب بود.

وطن خودتون رو چطور میبینید؟ تنهایی بچه ای که مادرش رو گم کرده. ولی یه روز خوب می آد که پیداش میکنه و تو بغلش آروم میگیره.