وقتی یه نویسنده و کارگردان در سال 1402 چهار یا پنج نمایش مختلف رو پشت سر هم روی صحنه می‌بره ، نه فرصت می‌کنه فکر کنه ، نه وقت می‌کنه زیاد تمرین کنه و دغدغه فقط روی صحنه بودنه . یه تئاتر خوب رو میشه یک سال اجرا برد ولی یه تئاتر ضعیف رو باید با چند تا اسم مختلف تو یک سال اجرا برد.

در تایید کامل سخنان ایشون و به عنوان شخصی که هنر خوانده و کار هنری می‌کند و تاتر نیز جزو علائق و دغدغه ها ی ویژه ی اوست این نظر را میدهم و هیچ غرض و مرضی در آن نیست و صرفا جهت آگاهی و روشن سازی دوستانیست که در تیم نمایش مذکور هستند و همچنین دوستانی که برای دیدن آن خواهند آمد. متاسفم که اینگونه می نویسم ولی چاره ای جز بیان واقعیت البته از دید خودم ندارم. این نمایش یکی از ضعیف ترین، بی برنامه ترین و بی هدف ترین نمایش هایی بود که دیده بودم از هر جهتی که بخواهیم درموردش صحبت کنیم! متاسفم که وقت و انرژی گذاشتم و به دیدن آن رفتم چون از دید من هجو مزخرف و بی سر و تهی بود که گرچه شاید سوژه ای مناسب با بازی کمی خوب بازیگران را داشت ولی چنان ناشیانه و بی حوصله و سرسری به آن پرداخته شده بود که به جای جلب و جذب مخاطب با توجه به سوژه ی اصلی نمایش که "دغدغه ی کم شدن بازیگران و بینندگان تاتر" بود به دلیل عوامل‌ مختلف من الجمله کرونا و موبایل و ... بیشتر توهین به بیننده ی هنردوست و دفع آنان تلقی می‌شد. از بی برنامگی سالن‌ و تعداد بسیار اندک بازدیدکنندگان که دیگر نمی‌گویم! واقعا به عنوان یک بیننده ی جدی تاتر از خودم برای دیدن چنین مزخرفی شرمنده شدم... باز هم عذرخواهی میکنم که چنین رک و شفاف صحبت کردم چون احساس میکنم اگر کسی قبل از من چنین نقدی کرده بود من چند ساعت از وقتم را برای دیدن این نمایش! هدر نمی‌دادم. با آرزوی موفقیت، بهبودی و بهروزی بیش از پیش هنر سرزمینمان.