من نمایش رو دوست داشتم.(البته یک سؤال برام باقی موند که با توجه به جواب اون میتونم بگم برای سرگرمی خوب بود یا معنای عمیق تری هم داشت و اونم اینه که (ممکنه اسپویل به همراه داشته باشه) کاراکتری که آقای غفارمنش بازیش میکردن، در انتها به دوستیش با پی‌یر پایان داد یا نه؟)
با توجه به اینکه دو بازیگر بعد از اجرای نمایش دیگری میرسیدن به این نمایش، من از نظر بازی، کم و کاستی در اجرا ندیدم. از نظر مضمون هم دوستانی که اصل نمایشنامه رو خونده باشن میتونن قضاوت بهتری داشته باشن که چقدر این نمایش ایرانیزه شده و چقدر به متن وفادار مونده. اینطوری در انتخاب شوخی هاش و سطحی بودن یا نبودنش بهتر میتونن نظر بدن.
دو نکته:
فضای کل سالن کوچیک بود. اون قسمتی که میزهای کافه قرار داره به قسمتی که پیش از نمایش تماشاگران باید یک توقف طولانی داشته باشن خیلی نزدیکه و فضا بسته ست و بوی سیگار خیلی اذیت کننده ست.
دوستان تماشاگرانی که از نمایش خوششون نمیاد اعتراضشون رو لطفا به صورت تا انتها نشستن و با گوشیشون کار کردن نشون ندن، این رو عوامل نمایش نمیبینن. منِ بیچاره‌ای که کنارتون نشستم و شاید از نمایش هم خوشم اومده میبینم و نورش اذیتم میکنه. آزارگر نباشید.