نمایش درباره کارگران یک کارخانه است که خسّت در خونشان نیست و برای امرار معاش مجبور به دریافت مساعده هستند اما تبصرههای متعدد و بوروکراسی دست و پاگیر، اوضاع را تغییر میدهد. اجرا با موسیقی و شعر رپ شروع شده و وارد داستان می شود. سبک و شیوه اجرا کمدیست و به تلاش کارگران زحمتکش کارخانهها اشاره دارد که بدون آنان چرخ هیچ کارخانهای نمیچرخد. طراحی صحنه، کارشده و به شکل دفتر اداری کارخانه تعبیه شده و مملو از کاغذهای باطله است. از موسیقی رپ و همخوانی گروهی، چندین بار در نمایش بهره برده می شود.
عکاس میهمان: فرزانه محمدی