این متن از ماتئی ویسنی یک، متنی است که آدم هایش در عین شلوغی و ازدحام مکان های آن تنها هستند. این تنهایی مابین جمع به مدد طراحی صحنه، بازی بازیگران، موسیقی و نور طراحی شده توسط تیم اجرایی مشهود است. در مجموع ترس از مکان های شلوغ تئاتری است که کارگردان، بازیگران و سایر عوامل اجرایی آن مسیر درستی را در فرآیند تمرین و اجرایش در پیش گرفته اند. اجرایی که خالی از نقص نیست اما شاید اگر طراحی غیر اصولی سالن شهرزاد نبود و محدودیت هایی زمانی که باز هم از جانب سالن بر آن اعمال شده اند، بسیاری از نقص های آن هرگز به وجود نمی آمدند.