یک اجرای میدانی با داستانی که خیلی از ما اون رو شنیدیم. در این اجرا مخاطب هم یکی از طرف‌های بازی بود، از او سوال می‌شد و مجال پاسخ هم داشت، با خواننده می‌خواند و جایی که باید نظر می‌داد.
بازی‌ها خوب بود مخصوصا "ایوب آقاخانی" که الحق قدرت بداهه‌پردازی‌اش و وصل حرف‌ها و نظرهای تماشاگر حاضر در صحنه به متن، ستودنی بود.
خواننده کار نیز صدای دلنشینی داشت و همراهی در تصنیف‌های نوستالژی حس خوبی می‌داد.