خیلی برام جالب بود دیدن این فیلم تاتر بعد این همه سال که البته به همت خانه هنرمندان برگزار شد . لذت بردم . جدا از خود نمایش که حدود یک ساعت بود و البته اموزه هایی که دوربین روی دست و کادرهای عالی آن که اصولا حس فضای باز نمایش رو با نمایش تلویزیونی اون متفاوت میکنه و شاید تماشاچی فیلم رو به دقت در جزییات فرا میخونه .. و همینطور حضور سرکار خانم برومند ... از اجرای خوب جناب غفاری و صحبت های عالی استاد باختری بسیار اموختم و استفاده کردم .
متاسفانه متن اصلی درام یا قصه که متعلق به مرحوم ساعدی است نخوندم و بالطبع نمیتونم نظر کلی بدم . حتما که داود رشیدی مثل هر کارگردان دیگر بسته به میزانسن ها دخل و تصرف جزیی در متن به عمل اورده اما چیزی که عیان هست و در بحث های متقابل جلسه هم مطرح شد تاکید بر نقد نظام سیاسی و اموزش پرورشی وقت بوده ... و چیزی که مطرح نشد و بنده البته فکر میکنم میشه دیکته رو فراتر از این نقد ها هم دید . ساعدی هر نظام بسته فکری و صفر و یکی و به قولی نظام های ایدیولوزیک رو نقد میکنه و اشاره به این گفته داره که تنها راه رسیدن انسان مدرن به سعادت نه مخالفت با زنجیرهایی است که راه تفکر رو بسته اند بلکه برعکس تن دادن به خواسته های صاحبان قدرت و ثروت در یک جامعه توسعه مدار میباشد .