من به دیدن این نمایش نشستم و چه خوب که این کار رو کردم ،نمایش به شدت بی نظیری بود .شروع نمایش طوری بود که با خودم گفتم ای وایی این نمایش از همون کاراییه که میتونه مدت ها منو درگیر خودش کنه ،
با ورود بازیگر اول که نقش دیو یا همون شیطان رو ایفا می‌کرد طوری دلنشین بود که انگار اولین باره دارم چیزی که از شیطان از کودکی برام تعریف شده بود رو در حالت فیزیکی و واضح شاهد میشم این بازیگر اونقدر توانا بود که من راجع به نحوه ی تنفس گیری این بازیگر و لحن و تولید این صدای عجیب و گیرای اون کمی تحقیق کردم ،اکثر بازی ها به همین نحو عالی بود و بازیگر ها ماه ها تلاش خودشون رو به درستی روی صحنه پیاده کرده بودن و نکته ی قابل توجه دیگه این نمایش طراحی صحنه ی بی نظیرش بود که من رو نسبت به سالن های تیاتر ایران و قابلیت های این سالن ها در رابطه به طراحی صحنه های خلاقانه به شدت امیدوار کرد😂
البته و صد البته که زحمت بسیاری برای این کار کشیده شده و خسته نباشید میگم به تمام عوامل این کار
و اما در آخر میگم ای کاش ای کاش بعضی از صحنه ها ریتم و تمپوی منظم تری داشتن که حتی لحظه ایی چشم مخاطب از صحنه ها دزدیده نشه .