دلم میخواد یه بار این تئاتر رو از جایی نگاه کنم که بدون مزاحمت برای تماشاگرای دیگه با صدای بسیار بلند بخندم.
توی این اجرا انقدر جلوی دهنم رو گرفتم و بی صدا خندیدم که گلوم گرفت!!!
آن هایی که مرا میشناسند میدانند تئاتر برای من پناه است، و چقدر فین جین به موقع بود. آنهم برای منی که در دو ماه گذشته تنها گریسته بودم