سلام و عرض خسته نباشید خدمت دست اندرکاران نمایش شیزوفرنی.
کار پرزحمتی بود واقعا، ولی به شخصه نپسندیدم کار رو. انتظارم از گروهی با این سابقه ... دیدن ادامه ›› بیشتر بود. البته چند نفر از همراهانم رو خیلی تحت تاثیر قرار داد و بهشون انگیزه مضاعف داد برای بیشتر تئاتر دیدن، که اتفاق فوق العادیه.
فقط یک پیشنهاد خدمت دوستان داشتم، جسارته البته. نمایش با ریتم کندی شروع میشه و بعد به تدریج اوج می گیره تا جایی که پروفسور (جناب رحیمی نصر) وارد میشن. به قدری اون لحظه ریتم و نبض نمایش میفته که انگار کل سالن دچار ایست قلبی میشن چند لحظه. اگر هم دقت داشته باشید تعدادی از تماشاچی ها همون لحظه ترک میکنن سالن رو. لااقل شبی که ما بودیم (پنجشنبه 17 اسفند) این اتفاق افتاد. به نظرم بد نمیشه اگه پارتی رو که پروفسور در اون هست 2 قسمت بشه؛ پارت اول در ابتدای نمایش با کوتاه تر کردن دیالوگ ها و تا جایی ادامه داشته باشه که آرامبخش بهش تزریق میکنن (و بعد شاهد حضور آقایان رازانی و غفارمنش باشیم)؛ دوم هم در پایان کار و با چند تا دیالوگ کوتاه (در مورد کتاب ایشون مثلا) و بعد هم اون رقص فوق العاده اجرا بشه. باز هم جسارت بنده رو میبخشید. فقط یک ایده بود که خواستم شریک بشم باهاتون.

اول اینکه خیلی خیلی لذت بردم از این اجرا. خیلی خیلی خیلی ... زیاااد.
بنظرم یه نمایش روحوضی گرم و دوست داشتنیه که یه مقدار مفاهیم روشنفکری بهش تزریق شده که بعضی جاها واقعا خوب نشسته روی کار.
اگر آشفتگی متن و خط داستانی رو کنار بذاریم، بقیه موارد از جمله بازی ها، طراحی نور، لباس و صحنه همگی عالی هستند.
بازی خانم پورجمشید فوق العاده ست ولی سطح کمدی که آقای زرآبادی پور و میرزاییان اجرا می کنن بی نظیره. به شخصه خودم چند بار به مرز انفجار رسیدم از خنده. گروه موسیقی خلاق و حرفه ای بودن.
از همگی گروه تشکر میکنم واسه شب قشنگی که ساختن. در آخر هم اینو بگم که خیلی خوشحال شدم که بعد از سال ها آقای یحیوی دوست داشتنی رو دیدم.

2 ماه پیش برای بار اول این اجرا رو دیدم. نسبت به اجرای اول تغییراتی رو توی جزئیات نمایش انجام دادن که واقعا مفید بوده و خیلی به تأثیرگذاری داستان و درک بهتر برخی فضاها کمک کرده. خصوصا تغییرات دیالوگ ها و پرفورمنس اون ربات با سر دوربینی. بازی آقای گرجی باز هم فوق العاده، قوی و پر از حسه. یه جورایی می تونم بگم که هیچ ایرادی توی بازی ایشون نیست و کاملا در طول اجرا تماشاچی رو محو و درگیر می کنه. دفعه پیش که نمایش رو دیدم، وقتی کیوان برمیگرده خونه و دایناسورها رو میبینه گریه م گرفت. این بار نه تنها خودم گریه کردم بلکه صدای گریه خیلیای دیگه رو هم میشنیدم. خیلی خوشحالم که این نمایش رو دوباره دیدم و از تیم فوق العاده تون خیلی خیلی ممنونم.

متاسفانه من بخاطر نظرات مثبت سایت بلیط گرفتم. واقعا یه کار معمولی (رو به پایین) بود. فقط بازی خانمی که کاراکتر خاطره رو بازی میکردن خوب بود. بازیگر نقش اول مردشون (کاراکتر خسرو) واقعا بازیشون بد بود. داد زدنای بی مورد و یه سری ادا و اطوارای الکی که کاملا بی ربط بود به حس اون لحظه. بزرگوار انقدر تپق زد که انگار بدون تمرین اومده سر کار. داستان هم ایده ش تکراری بود. بازیگرای فرعی هم نزدیک به خیلی خیلی بد بودن. اما چیزی که خیلی برام زننده بود درخواستی بود که در آخر کارگردان از تماشاچیا کردن. خواستن که تو سایت تیوال نمره بالا بهشون بدیم تا حمایت بشه از کار! مگه راننده تاکسی اینترنتی هستی برادر من؟ کار خوب باشه نشون میده تو فیدبک های بعدی. فکر کنم دلیل نظرات مثبت الکی هم همین درخواست ایشون هست.