اول از همه که اجراها، صحنهپردازی، انتخاب موسیقی و کارگردانی خیلی خوب بودن. مرسی از همهتون که انقدر خوب و درجه یکین.
اما چند تا مورد؛ یکیش وضعیت بد صندلیهای سالن که خیلی خیلی غیراستاندارد و آزاردهنده هست. ۱۰ دقیقه میشه تحمل کرد این وضعیتو و بعدش کم کم کمردرد میاد سراغتون.
پایان داستان رو خیلی نپسندیدم. باورش نکردم اصلا. بدون زمینهچینی و بسترسازی درست نمیشه همچین چیزی رو یهو وارد داستان کرد و اون ریاکشن آخر ۲ تا بازیگر که خوب، چرا؟ چی شد اصلا؟؟ چرا هیچ تماشاگری نتونست تو ماتم و دردشون شریک بشه؟؟ اینا احتمالا ضعف پرداخت قصهست یا شاید عجله واسه رسیدن به پایان!
اما نکته مهم (از دید شخصی البته) بازی ایمان صیاد برهانی بود. یکی دو ماه قبل ورقالخیال رو تماشا کردم و این دومین بازی بود که از ایشون دیدم. شاید کمی بزرگنمایی بهنظر بیاد ولی ایشون هم از لحاظ ظاهری و هم بازی درخشانش خیلی یادآور احمد آقالو هست واسه بنده. متاسفانه من سعادت دیدن اجرای صحنه از جناب آقالو رو نداشتم و فقط تلهتئاتر و فیلم دیدم ازشون. اما دیشب حس کردم اگه قرار بود برگردم به گذشته و اجرای زنده از ایشون ببینم یه همچین چیزی از آب درمیومد. بیصبرانه منتظر دیدن اجراهای بعدی از ایمان صیاد برهانی عزیز هستم.