این نمایش منو به یاد انسان، اسب، پنجاه پنجاه مینداخت ولی خب نمی‌شه اصلا باهم مقایسشون کرد و در حد اون نمایش عالی نبود اصلا.
به نظرم متوسط رو به پایین بود ولی ارزش دیدن رو داره. فرم رو دوست داشتم اما محتوا رو نه. بازی‌ها خوب بود اما نمایشنامه نه. گریم در کلیات خوب بود و ترس رو القا می‌کرد اما در جزئیاتش کم‌دقتی شده بود. نورپردازی خوب بود و طراحی صحنه قابل قبول. مجموع این‌ها منجر میشه که نتیجه بگیرم نمایشی متوسط رو به پایین رو دیدم. البته که تیم دوست‌داشتنی شیرازی به شدت زحمت کشیده بودن برای کار و این رو به وضوح می‌شد متوجه شد که کم نذاشتن و کار سختی رو کردن و من این تیم رو جدای از هرچیزی، شایسته حمایت می‌دونم. خیلی ممنونم از عوامل گل شیرازی و به قول خودشون، بی‌قضا بلا بچه شهر (البته اگه درست گفته باشمش)
پی‌نوشت: دلم برای خانم سوزان می‌سوزه که بعد این نمایش رفت آگنیتاژ ببینه. حالا امیدوارم نظرش نسبت به آگنیتاژ مساعدتر از نظر من باشه و بد بهش نگذشته باشه😂