مسلما بعد از دیدن جوجه تیغی توقع تماشاگر برای دیدن یک تئاتر خوب بالاست و این توقع برآورده نمیشه.
اولین نقد اینکه صدا اصلا برای ردیف های آخر واضح نیست مخصوصا آقای افشاریان.
با تشکر از اقای صالحی که حداقل با صدایی رسا باعث شدن نصف تئاتر رو راحت متوجه بشیم.و در آخر اون صدای بلند و واضح برای شعر پایانی(که اصلا لزومی داشت واقعا؟)کاش برای کل مدت زمان اجرا در اختیار آقای افشاریان بود.
دومین نکته برای من شباهت فوق العاده زیاد این تئاتر با نمایش ژیلت بود. از موضوع گرفته تا طراحی دکور و استفاده از میزی بسیار کشیده و فلش بک هایی به کارها و صحبت های گذشته هنرمند که باعث شبهه برای بازرس میشد.که بین این تئاتر به نظرم حتی ژیلت موفق تر بود.
متاسفانه انتظار خیلی بیشتری میرفت.
به امید کارهای بهتر