نمایش "هنر"
جنگ بین سنت و مدرنیته، تابلوی تمام سفیدی که خریداری شده و اختلاف‌نظر سه دوست درباره آن، این رابطه دوستی پانزده ساله را به چالشی جدی می‌کشاند.
نمایشنامه غنی‌ِ "یاسمینا رضا" که خواندن و دیدنش همیشه لذت‌بخش و تکان‌دهنده است. نمایش به نسبت اجراهای قبل از خود دکور ساده‌ای داشت و عناصر صحنه باتوجه به دیالوگ‌های بازیگران در ذهن ساخته می‌شدند.
بازی‌ها رو دوست داشتم مخصوصا بیان‌شون رو، تمام کلمه‌ها بدون خدشه به بار‌ِ عاطفی‌شون با وضوح کامل ادا و شنیده می‌شدند، چیزی که متاسفانه در بعضی اجراها کمتر شاهدش هستیم. شخصیت "ایوان" در این نمایش زن انتخاب شده بود و شاید به دلیل نشان دادن تاثیر‌پذیزی و انعطاف بالاترِ جنس زن این تصمیم گرفته شده بود.
ایده آغشته بودن کف پاها با رنگ سفید جالب بود، مخصوصا اینکه در انتهای نمایش بعد از کنار هم گذاشتن مکعب‌های سیاه انگار جایِ پاها به همون تابلوی سفیدِ معروف داستان تبدیل شد.