بیش از ۲۴ ساعت است که به تک تک اپیزودهای «مرگ با طعم نسکافه» فکر می‌کنم
بابک صحرایی با قلم فوق العاده‌اش مرا به سال ۹۸ و اجرای خودم برد، اجرایی که حرف دل بود و در اندازه خودش حرف برای گفتن داشت.
فکرهایم در اپیزودها جا ماند، از لحظه‌هایی که مرضیه از عشقش می‌گفت و به گوشه‌ای خیره می‌ماند، تا لحظه‌ای که بازیگر تئاتر در صحنه طناب دار بر گردن خود می‌اندازد.
همه اپیزودها مخاطب را به فکر فرو می‌برد؛ اما بابک صحرایی ضربه را زمانی به دلت می‌زند که خودش روی صحنه مونولوگ می‌گوید. عجیب و غریب بر دل نشست و مرا به فکر فرو برد، هزاران فکری که شاید روزهای بسیاری کم و زیاد از فکرم گذر می‌کرد اما به آن‌ها اهمیتی نمی‌دادم.
بهنام شرفی و نیکی مظفری همچون الماس روی صحنه و در قامت نقش‌های مختلف می‌درخشند و در کنار آنها گل‌ناز عباسی، بهراد محمدی، روشنک رضایی مهر در کنار صدا و بازی بسیار زیبا محمدرضا عیوضی و مسعود امامی بازی‌های درخشانی را روی صحنه ارائه خواهند داد.
از طراحی حرکت و صحنه و لباس خلاقانه و بسیار زیبا هم که تعریفی بالاتر از بهترین نمی‌توان پیدا کرد. خسته نباشید ویژه دارم خدمت دوست عزیزم مهرگان بذرافشان که می‌دانم تلاش و زحمت بسیار کشید و همچنین خسته نباشید دارم خدمت گروه کارگردانی علی الخصوص شهرزاد پورفرد گرامی که بهترین است.
نکته قابل ... دیدن ادامه ›› توجه نمایش موسیقی فوق العاده‌ای است که مدام روح مخاطب را نوازش می‌دهد؛ از انتخاب تا اجرای موسیقی، همه چیز دلنواز و عالی بود.

در نهایت بهترین بودید و درخشیدید
لذت بردم و قطعا مجدد خواهم آمد