دیشب (جمعه 28 اردیبهشت 1403) از بابت ماجراجویی غیر کارشناسانه،هیجانی و بی برنامه شهرداری تهران کل خیابان های منتهی به محدوده ی خیابان نوفل لوشاتو قفل از ترافیک بود و با وجود اینکه بنده ساعت 17:30از منزل بیرون زدم و ساعت 19:05 تقاطع حافظ و نوفلوشاتو بودم اما 19:40 رسیدم به جلوی درب سالن تئاتر و یک آقایی با لباس قرمز رنگ که گوشواره ای هم در گوش چپ داشت گفتن سالن مالا مال پر است و امکان حضور شما در سالن نیست.اینکه من رو در سالن راه ندادند بخاطر تاخیر بیش و کم قایل درک و قایل احترام است اما یک جمله ایشون گفت که اصلا منطقی نیست و اون اینکه گفت تمام صندلی ها پر است!درحالیکه من دو عدد صندلی از ردیف یک خریده بودم و اینکه عوامل تئاتر صندلی های من رو به اشخاص دیگری فروختند خیلیکار زشتی است.مع الوصف آقای کارگردان تئاتر اگر معرفت و انصاف داشته باشد از بابت دلجویی از بنده بر خواهد آمد.اگرم فقط ب جنبه بیزنسی کارش اهتمام داشته باشد که هیچ.باید عرض کنم من همسفر تقریبا 12 ساله ی تیوال هستم و این اولین باری بود که اینطور تو ذوقم خورد آن هم از موضع یک طبقه هنرمند و زحمتکش و فرهیخته ی اجتماعی.