با سپاس از عوامل تیوال و البته عوامل نمایش،
باید عرض کنم علی الرغم اینکه نمایش واضح بود که نمایشی با زحمت و کار زیادی بود و عوامل زیادی برای تولید نمایش(از اجرای صحنه تا خود بازیگران) زحمت زیادی کشیده بودند اما بگمانم موارد زیر (بیش و کم) درخور تامل است:
1. طنز نمایشی تعریف خود را دارد و بی شک بسیار دلپذیر و کارساز است اونم در شرایط بعضا غمبار و ناراحت کننده فعلی (به دلایل مختلف)در جامعه ما.اما بنظرم بخش های زیادی از تئاتر مشمول هجو بود نه طنز! که این دو(هجو و طنز) از دو مفهوم کاملا متفاوت برخوردار اند .به جرات میتوانم بگم بخش های زیادی از ساختار نمایشنامه ی تئاتر به بهانه تولید طنز ،قربانی هجو شده بود!
2. صحنه نمایش از 10 دقیقه اول ببعد به علت اجرای همزمان دیالوگ ها رفته رفته تبدیل یه یک صحنه پر دیالوگ،شلوغ و در هم بر هم میشد...کوبیده شدن مداوم درب اتاق های طراحی شده در صحنه و سرو صداهای خواسته ناخواسته نه تنها سر رشته تئاتر و تمرکز مخاطب رو زایل میکرد بلکه صحنه رو تا حد معناداری لجام گسیخته و هرج و مرج زده میکرد.من میفهمم که موضوع نمایش تمرین روز آخر عوامل یک نمایش و روایت خرابکاری های طنز گونه ی پشت صحنه ی روز اول یک مثلا نمایش در بریتانیا بود اما این طنز اصلا جذاب و موثر به نظرم نرسید.
3.تصور میکردم در نمایشی با تم کمدی که به هر حالی از چند بازیگر شناخته شده و کارگردانی تقریبا شهیر برخوردار است و البته بلیط های روزهای ... دیدن ادامه ›› پایانی با آمار بالایی فروخته شده ،خیلی لذت خواهم برد اما متاسفانه اصلا اینطور نشد!
به هر روی در پایان باز هم از عوامل روی صحنه و پشت صحنه ،یک به یک سپاسگزارم چراکه مشخص بود زحمت زیادی برای تئاتر کشیده شده اما من نتوانستم باهاش ارتباط بگیرم.یادم میاد سال ها قبل وقتی یک نمایش(شب روی سنگ فرش خیس -با بازی استاد بهزاد فراهانی پدر شقایق عزیز و جاوید نام فردوس کاویانی عزیز ) از آقای هادی مرزبان رو داشتم میرفتم ببینم خیلی استرس داشتم که نکنه نمایش حوصله بر باشد اما چقدر نمایش بی نظیری بود و تم طنز هم استادانه در آن ها لحاظ شده بود.اما پنج شنبه 7 دی اینطور نشد!

متاسفانه چ بلحاظ ساختاری و چ بلحاظ محتوایی نمایش بینهایت پر مساله بود...
اینکه یک نفر با عنوان گروهبان ارتش(یک نظامی) با دکمه هایی باز و شلوارهایی با دمپای تا زده و با یک آفتابه وارد صحنه میشه و هرزگاهی یک ضربه به شکم برآمده ی خودش میزنه (حرکات بشدت زمخت و سخیف زیر چتر طنز پردازی!!!!) نه تنها طنز نیست بلکه هجو مطلق است.اینکه لهجه و گویش های اقوام مختلف ایرانی چاشنی طنز پردازی بشه هم باز یک حرکت کلیشه ای و تار عنکبوت بسته و منسوخ شده و هجو آمیز است.باور دارم این نمایش یکپارچه بی محتوا ،فقط و فقط و فقط از بابت اینکه در حوزه دفاع مقدس بوده اجازه نمایش در تماشاخانه قدیمی و فاخر سنگلج رو اخذ کرده این در حالی است که شان جنگ هشت ساله رو هم حفظ نکرد واقعا.صرفا متاسفم برای اهمال کاری و بی توجهی محض در سطح مدیران تماشاخانه سنگلج.