خسته نباشید میگم به تمام عوامل و دست مریزاد به ایده ناب و درجه یکه نویسنده
بازیگر نقش( تازه وارد)یه دیالوگی گفت که خیلی به دلم نشست
گفت: یه جا خوندم یه نفر از همه چیز فرار میکرد چون میترسید بهش عادت کنه،آخرش به فرار کردن عادت کرد
این به نظرم فلسفه زندگی هستش و دست مریزاد.
یه مقداری میزانسن ها جای کارداشت
مشکل فنی نور داشت که اینجا بازیگر خلاق بداهه گفت چرا امشب برق ها این شکلی میشن و اون یکی جوابشو داد
این یعنی بازیگری .واقعا بهتون تبریک میگم
به جزئیات هم پرداخته شده بود در حدی که رئیس در داستان با یه بازیگر جاش عوض میشد هر دوتاشون بند یکی از کفش هاشون قرمز بود.
ما لذت بردیم