راستش وقتی هفته پیش خبر این اجرا رو شنیدم با خودم فکر کردم چرا یه کارگردان باید الان آرت رو اجرا بره؟ چه چیز جدیدی تو نمایشنامه یاسمینا رضا هست؟ موضوع تقابل سنت و مدرنیته مگه سالهاست که تکراری نشده؟ اصلا مگه میشه این نمایشنامه رو با فرمی تازه هم اجرا کرد؟ هش دیالوگه، سه نفر باید بشینن دیالوگ بگن. اصلا از همه مهمتر: مگه از بچه های تئاتری کسی هست که آرت رو تا حالا نخونده باشه؟؟
اما ظاهرا من در اشتباه بودم. خیلی ها هستند که هنوز خیلی از نمایشنامه ها رو نخوندن و بازخوانی همون نمایشنامه ها روی صحنه (حتی بدون افزودن هیچ فرم خلاقانه ای) می تونه براشون ارزشمند و جالب باشه.
به شخصه این دست اجراها، در سلیقه من نیست. اینکه یک نمایشنامه مشهور و بارها خوانده شده رو مو به مو و وفادار به نمایشنامه اورجینال مجدد به صحنه بیاریم. به نظرم کار بیهوده ای میاد. شاید بگیم خیلی از تماشاگرها هستن که هنوز این نمایشنامه رو نخوندن و یا اینکه هملت هم هنوز داره مو به مو عین نمایشنامه اورجینالش تو جهان اجرا میره، خب به نظرم اون هم کار بیهوده ایه و احتمالا کارگردانش توانایی انجام یه کار نو رو نداره. وگرنه کارگردان های بزرگ وقتی سراغ نمایشنامه های مشهور میرن قطعا یه کار نو باهاش میکنن، کلا زیر و روش میکنن، کاری که باعث میشه اون نمایشنامه وارد یه جهان جدیدی بشه. درکل مطالعه ناکافی تماشاگرهای امروزی نمیتونه بهونه ای باشه برای عدم خلاقیت و عدم حرکت روبه جلوی یک هنرمند.