عشق من حامد بهداد از عنوان دچار مشکله اساسیه!!!این نمایش که هم مفرحِ هم پر از بداهه است و هم یک عدد افشین هاشمی توش داره و یک سورپرایزِ معرکه قبل از شروع اصلی نمایش،اصلا پرداخت ویژه ای به شخص حامد بهداد نمی کنه!که اگر هم بخواد امکان این پرداخت وجود نداره!
چه کنیم که این اپیدمی همه ایرون رو فرا گرفته و بهدادی که می توونه خودش یک استعداد باشه فقط سایه ای از یک مارلون براندوی دوبله شده توسط جلیلونده و هیچ!و ملت هم اسیر و درگیر و عاشق این سایه!
نمایش با تمام دم دستی بودنش که مقتضی موضوعش هم هست-طرفدار بودن بدون منطق یا با چشمهای بسته-بازی همچنان درخشان افشین هاشمی رو داره،بی پرده از بعضی یا جمع بازیگرای ایرانی و ضعف ها یا حواشی اونها حرف می زنه،یک سری به مسائل سیاسی یا اجتماعی باب روز می زنه،و این زهیر یاری که من اصلا نمی دونم تا به حال کارگردانی کرده بوده یا نه تا حدودی توونسته همه این موارد رو یکجا جمع و جور کنه اما کار می لنگه!!!از شخصیت پردازی این دو پسر که عشق بهداد و سینما هستند تا ریتم کار که از اواسط کاملا افت می کنه و پایان بندی بسیار ضعیف و کمی بی منطق!
نمی خوام کار رو بکوووبم،من حسابی خندیدم و از دیدن هاشمی کیفم کوک شد ،ولی بسیار راه بود تا این اجرا یک اجرای معرکه بشه،بسیار راه!!!

خوب بود و بد! لذت بردم و انتظاراتم برآورده نشد...هرچه بود گذشت