نمایش خیلی سطحی و ساده بود. متنش هیچ پیچیدگی‌ای نداشت و فقط یه داستان عشق و عاشقی خطی رو روایت میکرد و انتهای داستان هم مشابه سریال‌های ترکی تموم شد! توی داستان عاشقانه‌ای که انتظار داریم درام باشه، شوخی‌های بیش از اندازه گذاشته شده که ریتم و حس داستان رو مینداخت. کلا میشه گفت نمایش کمدی بود! بازی بعضی از بازیگرا یه ذره لوس و فانتزی بود، مثلا خانوم دهقانی برای نقششون تیپ سختی انتخاب کردن که باعث میشد لحنشون مضحک بشه. اما جاهایی که ناخواسته تیپشون در میرفت بازیشون خیلی خوب میشد! به نظر من بهترین بازیگرای نمایش خانوم سمیرا حسینی و آقای محمدرضا مالکی بودن. عوامل پشت صحنه هم دست در دست هم داده بودن که اجرا رو خراب کنن. یه نمونه‌ش این بود که پرده‌ی وسط دکور رو کندن! البته با این اتفاق میشه کنار اومد، اما دستی که از پشت پرده در اومد و میکروفون خانوم نوازنده رو جابجا کرد رو نمیتونم هضم کنم!
اما جنبه‌های مثبت کار؛ خواننده‌ها عالی بودن، دکور خوب بود، فضای کاخ سعدآباد هم که همیشه قشنگه.