من چهار بار دیدم و فوق العاده بود.

در #و_دیگر_سکوت؛ کارگردان آگاهی کاملش را بر مفهوم قربانی به وضوح نشان می‌دهد. در فاستوس؛ عشق و روح. در هملت؛ عشق. و در مکبث؛ در صحنه‌ای شگفت، خوردن گوشت و قربانی کردن خویشتن.
در هر سه اما این بدن است که تحت فشار قرار گرفته است. بخشی از بدن است که در فاستوس قربانی می‌شود. بدن است که در مکبث از فشار وسواس ذهنی آسیب می‌بیند.
ناظر صحنه فقط صحبت می‌کند. خدایی است که تنها ناظر است. هیچ دخالتی نمی‌کند. قدرتش در صحنه نبرد فاستوس به چالش کشیده می‌شود. فاستوس برای اهریمن و خودش، عشقش را قربانی می‌کند و مسیح برای عشقش، خودش را.
ناظر صحنه در پایان هر سه تراژدی ظاهر می‌شود و افسوس می‌خورد. مثل خداوند که بر پای صلیب مسیح هیچ دخالتی نمی‌کند. مسیح که بر پای صلیب جان می‌دهد؛ آنگاه خداوند افسوس می‌خورد و قطره اشکی می‌ریزد.
رضا کشاورز اثری شگفت انگیز خلق کرده است که یک بار دیدنش کافی نیست...