به گفته چارلز بوکوفسکی تفاوت بین دموکراسی و دیکتاتوری اینست که در دموکراسی، اول رای می دهی و بعدا دستور می گیری؛ در دیکتاتوری دیگر مجبور نیستی وقتت را برای رای دادن تلف کنی. این داستان نمایش است. در جامعه سنتی، خانواده رکن است و نظام تربیتی خاص خود را دارد.. در مدرنیته موضوعات مثل ارتباطات و فرهنگ جدید فکری و چالش های آن وجود دارد که کارگردان و گروه اش با زمان کم و محدویت هایی که برای این موضوعات وجود دارد، سعی در اجرای آن به بهترین نحو دارند. نمایش قطعا تماشاگر را به تفکر در حال و هوای جامعه و خانواده می برد. اما در مدت 75 دقیقه نمی شود تلفیقی از کمون یا جامعه اشتراکی را به جامعه سرمایه داری را نشان داد. بالاخره چالش در چیست؟ سنتی خوب است یا بد؟ مدرنیته خوب است؟ تفسیر گروه از آزادی بیان چیست؟ نمایش سعی دارد نظریات تاریخی جامعه شناسی را نشان دهد اما قطعا زمان کافی می خواهد. باید پذیرفت اجرای این قبیل نمایش ها محدودیت هایی دارد و در این شرایط باید راضی بود.پس به گروه خسته نباشید می گویم و واقعا ارزش دیدن دارد و شایسته است که تمام صندلی ها پر شود و از این نمایش حمایت شود. البته خواهش می کنم تعدادی از تماشاگران محترم 75 دقیقه گوشی بازی نکنند. بخدا نور چراغ گوشی شما برای دیگران مزاحمت ایجاد می کند.