تلاش کارگردان جوان در کار کاملا هویداست. اما قطعات موسیقی (به جز تنبک و سه تاری که نواخته می شود) و همین طور چند بیت شعری که کاراکتر بین حرف هایش می گوید خیلی دم دستی و سرراست است؛ همان اولین گزینه هایی ست که به ذهن رسیده: تم سریال کیف انگلیسی، "ای پادشه خوبان..." و امثالهم.
نمایش از میانه برای من کسل آور و خسته کننده شد؛ تبدیل شد به یک سلسله شیرین کاری که توی دهه ی هفتاد، دبستانی ها سرصف اجرا می کردند. آن قدر ادابازی ها و شلوغ کاری ها زیاد می شود که هدف و حرف اصلی کاراکتر گم می شود. به خاطر تلاش کارگردان و میدان داری هنرپیشه، 4 ستاره دادم اما نمایشِ قابل توصیه ای نیست.