مثل سایر کارهای آقای قادری، با اثر قابل تأملی روبرو هستیم که از متنی مناسب و کارگردانی روانی برخوردار است. باوجود اینکه با تعدد کاراکتر روی صحنه مواجه هستیم ولی داستانها به طور متوالی و با ریتمی مناسب یک به یک روایت میشود. مهمتر از همه اینکه نه کارگردان و نه نویسنده، چیزی را قضاوت نمیکند و تنها به روایت و شرح حال میپردازد.
دوستانی هم که در نظرات اشاره کرده بودند که بابت دیدن این اثر اغفال شدهاند و شاهد کار ضعیفی بودهاند و با ترک سالن توسط خیل تماشاگران مواجه شدهاند از چند حالت خارج نیستند؛ یا خودشان و وضعیت زندگیشان را در کاراکتری از نمایش یافتهاند یا با گروه سازندهٔ اثر خصومت شخصی دارند یا در سالنی اشتباه به تماشای نمایش دیگری نشستهاند!!