تالار وحدت
تئاترشهر تهران
تماشاخانه ایرانشهر
پردیس تئاتر شهرزاد
تماشاخانه ملک
عمارت نوفل لوشاتو
تئاتر هامون
خانه نمایش دا
تالار مولوی
تالار حافظ
تماشاخانه سنگلج
تماشاخانه هیلاج
تالار هنر
خانه هنر دیوار
مجموعه تئاتر لبخند
بلک باکس ایران مالSB > com/org | (HTTPS) localhost : 07:29:35
در ابتدا بگم که من ابزورد سبک مورد علاقه ام هست و همیشه نگاه مثبت دارم.
کار شروع خوبی داره و از همون ابتدا تماشاچی ها را در حالتی قرار می دهد ... دیدن ادامه ›› که از دنیای بیرون فاصله بگیره. من واقعا احساس کردم وارد دنیای جدیدی شدم. چقدر طراحی صحنه و به خصوص نور عالی کار کرده. حضور نقش تماشاگر در نزدیکی تماشاچی چقدر انتخاب درست و به جایی بوده است.
اما من کجا مشکل جدی پیدا کردم، اون ویدئویی که وسط کار پخش شد و راجع به ضد تئاتر صحبت شد. خیلی حرکت اضافی ای بود. هر چیزی که کار رو به سمت ایدئولوژریک شدن ببره ضربه بزرگی به هر کاری هست. این نگاه عقل کل واقعا اذیت کننده بود. (به خود من که حس توهین دست داد که یک سری نظریه های تئاتری اینقدر ساده برام بیان بشه.) اگر نگاه اینه که مخاطبی که این سبک رو نمی پسنده هم ارتباط بگیره که خیلی غیر منطقی. کاری برای مخاطب با این نگاه ساخته بشه و بعد در چند جمله عین مدرسه بهش بگن چی دیدی. نمیشه هر دو سمت رو گرفت. این مشکل ایدئولوژیک شدن نمایش رو در انتهای کار هم داشتم که انگار رویکرد ایستادگی در برابر جبر حاکم رو القا می کرد. حس وصله داشت.
غیر از صحبت های بالا، مشکل اصلی کار رو در طولانی بودن کار می بینم. خیلی راحت میتونست کوتاه تر شود و اجازه بده افرادی که لذت بردن شب های دیگه هم به سالن بیاره.
ویرانی صحنه در قاب عکس پایانی عالی بود ، یک قاب عکس شاهکار...
در نهایت کاش کار رورانس نداشت، حیف بود جهانی که میسازه با دست زدن های پایانی از بین بره. من دوست داشتم با همون حال برم بیرون.
خسته نباشید به تمام عوامل عزیز کار و لذت بردیم.
کار شروع خوبی داره و از همون ابتدا تماشاچی ها را در حالتی قرار می دهد ... دیدن ادامه ›› که از دنیای بیرون فاصله بگیره. من واقعا احساس کردم وارد دنیای جدیدی شدم. چقدر طراحی صحنه و به خصوص نور عالی کار کرده. حضور نقش تماشاگر در نزدیکی تماشاچی چقدر انتخاب درست و به جایی بوده است.
اما من کجا مشکل جدی پیدا کردم، اون ویدئویی که وسط کار پخش شد و راجع به ضد تئاتر صحبت شد. خیلی حرکت اضافی ای بود. هر چیزی که کار رو به سمت ایدئولوژریک شدن ببره ضربه بزرگی به هر کاری هست. این نگاه عقل کل واقعا اذیت کننده بود. (به خود من که حس توهین دست داد که یک سری نظریه های تئاتری اینقدر ساده برام بیان بشه.) اگر نگاه اینه که مخاطبی که این سبک رو نمی پسنده هم ارتباط بگیره که خیلی غیر منطقی. کاری برای مخاطب با این نگاه ساخته بشه و بعد در چند جمله عین مدرسه بهش بگن چی دیدی. نمیشه هر دو سمت رو گرفت. این مشکل ایدئولوژیک شدن نمایش رو در انتهای کار هم داشتم که انگار رویکرد ایستادگی در برابر جبر حاکم رو القا می کرد. حس وصله داشت.
غیر از صحبت های بالا، مشکل اصلی کار رو در طولانی بودن کار می بینم. خیلی راحت میتونست کوتاه تر شود و اجازه بده افرادی که لذت بردن شب های دیگه هم به سالن بیاره.
ویرانی صحنه در قاب عکس پایانی عالی بود ، یک قاب عکس شاهکار...
در نهایت کاش کار رورانس نداشت، حیف بود جهانی که میسازه با دست زدن های پایانی از بین بره. من دوست داشتم با همون حال برم بیرون.
خسته نباشید به تمام عوامل عزیز کار و لذت بردیم.
خریدار مری (dona.maria)
تیوال این کانال
دنبال
از ۲۰ آذر ۱۳۹۵
من هم در مورد اون ویدیو وسط کار با شما موافقم، توضیح واضحات در مورد چیزی که مخاطب یا میدونه و یا خودش درک میکنه از نمایش واقعا بیخوده و اخیرا زیاد میبینم تو نمایش ها.
۱۷ شهریور
دوست‌دارم
( ۱ )
پاسخ
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
+۱,۵۵۸,۰۰۰ نفر
+۲۸,۶۳۰ برنامه
+۹,۰۰۱,۰۰۰ بلیت
+۲۰۰,۰۰۰ بازدید
۴۷,۶۱۹ برگه
۹,۷۷۵ آلبوم
۵,۶۱۶ پادکست
