اگرچه نزد شما تشنه‌ی سخن بودم
کسی که حرف دلش را نگفت من بودم

دلم برای خودم تنگ می‌شود ، آری
همیشه بی خبر از حال خویشتن بودم

نشد جواب بگیرم سلام‌هایم را
هر آنچه شیفته‌تر از پیِ شدن بودم

چگونه شرح دهم عمق خستگی‌ها را
اشاره‌ای کنم: انگار کوه کن بودم

من آن زلال‌پرستم در آب گند زمان
که فکر صافیِ آبی چنین لجن بودم

غریب بودم و گشتم غریب‌تر اما:
دلم خوش است که در غربت وطن بودم


محمدعلی_بهمنی

🖤یادش گرامی 🖤