یه دیالوگی توو نمایش بود که می‌گفت: "ما نَه می‌تونیم با هم زندگی کنیم؛ و نَه می‌تونیم با هم زندگی نکنیم". تناقض عجیب و البته درستی هست. این دیالوگ، من رو یاد ترانه‌ای انداخت که می‌گفت: "تو ماهی و من ماهیِ این برکه‌ی کاشی/اندوه بزرگیست؛ چه باشی، چه نباشی".

در مجموع، نمایش قابل‌قبولی بود. بازی سرکار خانم "برقی" برجسته بود. به نظرم در متن نمایش، بیش‌ از حدِ لازم، از عباراتی مثل "گم‌شو"، خفه‌شو"، و عبارات دیگری از این‌ دست، استفاده شده بود؛ که اگر هم حذف شده بودن، آسیبی به متن وارد نمی‌شد.

برای این گروه بااستعداد و بی‌ادعا، آرزوی درخشیدنِ بیش‌تر رو در آینده دارم.