این نمایش یکی از بهترین نمایش هایی بود که در عین سادگی، رسالت خودشو بی عیب و نقص، به انجام رسوند...
دستمریزاد به جناب احدی نیا و هلال زاده
و همه بازیگران این نمایش به خصوص نقره و سرور

این نمایش به نظر من یکی از بهترین تئاتر هایی بود که دیدم به دلیل ملموس بودن فضا با آنچه در مورد خاک سفید و غربت میدانستم ،به همراه اجرای روان و بی نقص تک تک بازیگران ،هم قدم با موسیقی که انرژی و جان عجیبی به صحنه میداد ،سوار بر حس غم ، حقارت ،سرزنش ،عشق شکست خورده، پوچی و انزوا در کنج آلونکی محقر که در عین حال که بی سر و سامان است و درش دروازه اس و هر کس و ناکسی پا در آن میگذارد،ولی پناهگاه امن و محلی برای همان بی پناهان هست ،هویت بر فنا رفته تک تک نقش ها که هر کدام به نوعی میخواهند پوست اندازی کننند… فضایی به غایت غم آلود و گریان … به راحتی همزاد پنداری میکنی و خود را در آن فضا و نقش ها پیدا میکنی ، میخندی ولی غم از وجودت لبریز می‌شود .خاکش سفید بود ولی آسمانش همیشه سیاه… و این هنرمندان همه را به تصویر کشیدند . سپاس فراوان🌱

ممنون از توصیف‌تون✨🤍🤍