حرف بزرگیه اما به جرئت میگم جذابترین نمایشی بود که تا حالا دیده بودم.
با چیزی که از موضوع نمایشنامه میدونستم، خودم رو آماده کرده بودم با یکسری دیالوگهای خستهکننده روبهرو بشم اما تمام این یک ساعت، مثل برق گذشت و من در دلِ داستان، فضای حاکم و حسوحالِ کاراکترها غرق شدم.
جزئیاتِ بازی تکتک شخصیتها…
کیف کردم از نحوهٔ نگاه کردن، گوش دادن، حرف زدن، خشمگین شدن، فریبکار بودن، حرکت کردن، امیدوار بودن و تکتکِ حرکاتی که در موقعیتهای مختلف از هر نقش بیرون میومد.
هر کدومتون به خوبی تونستید با کاراکتر آمیخته بشید و یک مخلوقِ جدید روی صحنه آفرینش کنین.
چقدر غمگینم که شبِ آخر بود.
خسته نباشید و درخشان بمونید؛
تمام عزیزانِ پشت صحنه و جلوی صحنه.