با عرض خسته نباشید به گروه نمایش.
نمایش متوسط رو به خوب بود . گاها خنده به لب ها می‌نشاند و گاها بیننده رو به فکر می‌انداخت. از ناهماهنگی ترجمه ها چم‌پوشی کنیم، سطح دیالوگ های انگلیسی تقریبا قابل فهم بود.
مشکل اصلی من با متن نمایشنامه بود. در واقع با مضمون نمایشنامه. از کارگردان محترم درباره سانسور و یا دستکاری متن سوال کردم، فرمودند هیچگونه تغییری در متن داده نشده .
درباره نویسنده خانم ساناز طوسی سرچ کردم. ظاهرا سال ۵۷ خانواده اشون به آمریکا مهاجرت کردن و ایشون متولد کالیفرنیای آمریکاست. با احترام به ایشون به نظرم همچین شخصی در جایگاه کسی نیست که بتونه دغدغه های جوان امروز ایرانی رو درباره مهاجرت، رفتن، دل کندن بنویسه. شاید متن ایشون مناسب مهاجرت یه فرد اروپایی باشه که میخاد به آمریکا یا کانادا مهاجرت کنه.
مهاجرت امروز جوان ها یا میانسالان یا حتا افراد مسن الان ایران برای خوشی، برای تنوع و یا برای تغییرنیست.. مهاجرت ایرانی های الان برای تغییر هویت نیست.. اجبار ، اجبار و اجبار.‌ ظاهرا نویسنده عزیز با مفهوم این کلمه به اندازه کافی آشنا نبوده‌.. ایشون نمیدونن که خیلی از ایرانی هایی که (مجبور) به مهاجرت به کشور دیگه ای شدن نصف قلب و روح و وجودشون رو در ایران جا میزارن ولی چاره دیگه‌ای، راه دیگه‌ای براشون نمونده.. نمیتونن درک کنن که رفتن اونها ... دیدن ادامه ›› از سرخوشی و تنوع نبوده.. نمیتونن حس کنن سالها به در بسته زدن یعنی چی.. حرف زیاد هست و مطمئنم همه ماها همه شماها که این متن رو میخونین عزیزی داشتین که مهاجرت کرده و چرایی اون رو میدونید و مهم تر از اون درک میکنید و با تمام وجود حس میکنید.

یادم رفت بگم که متن در جاهایی به شدت دچار شعارزدگی بود.. شعارزدگی برای ما ایرانی های مقیم ایران.. شاید همین متن و همون جملات برای کشورهای دیگه شعارزده محسوب نشه..نمیدونم.. منو یاد سریال‌های تلویزیونی وطنی مینداخت.