(مردی،نشسته بر بالای صخره ای سخت وسنگی،به زیر پایش باد و طوفان ودریای خروشان وبر گرد سرش درخشش ملکوت.)اگر کسی بتواند این تصویر باشکوه را در ذهن ماتداعی کند،آن کس شکسپیر است.تنها نکته ای که باید بدان افزود،وجود انبوه مردمانی است که پایین تر از او ،در پای صخره ، گرد آمده و زمزمه می کنند،مردمانی که اوراتوضیح می دهندوتوجیه می کنند،محکوم وتبرئه اش می کنند،مردمانی که اورا می پرستند،ناسزایش می گویند،آثارش را ترجمه کرده و بدو بهتان می زنند ـ و او را به هیچ یک گوش فرا نمی دهد.

از: ایده ی نمایش