چند شب پیش به تماشای این نمایش نشستیم.
جزیره لوءلوء نمایشی ساده، به دور از هیچگونه پیچیدگی در فرم و محتوای و بسیار عامه‌پسنده و همین مسئله هم باعث می‌شه چندان نشه درباره این نمایش عمیق شد و صحبت کرد. این نمایش در بین نمایش‌های مشابه خودش در این سبک و سیاق، نسبتا موفق عمل کرده و قابلیت بالایی در سرگرم کردن مخاطب عام داره و خوشبختانه این مسئله بدون استفاده از بلاگر یا فرد معروف غیر بازیگر گیشه‌ای انجام شده و این مسئله، امروزی که متاسفانه این مسئله به یک معضل تبدیل شده، حائز اهمیته.
هدف از این نمایش صرفا و صرفا سرگرمیه. برای مخاطبان جدی‌تر تئاتر که دنبال کشف نشونه‌ها و معنا هستن، ممکنه حوصله‌سربر باشه و بعد از خروج از سالن، چندان از دیدن کار خوشحال نباشن.
تیم بازیگری، تیم سنگینی بود به لحاظ سبقه و اسم و رسم ولی جز در مواردی که اشاره می‌کنم، اکثر بازی‌ها کاملا معمولی بود. در این بین البته باید اشاره کنم کاظم سیاحی، خسرو پسیانی، فاطمه نقوی و در مواردی مهدی حسینی‌نیای عزیز بازی بهتری ارائه دادن. خسرو پسیانی اکت بدنی واقعا خوبی داشت.
کمدی کار ضعف داشت. عمده بار طنز نمایش در بخش پایانی کار و با ورود کاظم سیاحیه. اما در این بخش هم‌شما چیزی جز شوخی‌های کلیشه‌ای و رایج در اکثر فیلم و سریال‌های امروز و برخی نمایش‌ها نمی‌بینید. به صورت کلی هم از اون دست نمایش‌هاییه که متن از نمایش خیلی از اوقات ... دیدن ادامه ›› عقب میفته.
نقطه قوت نمایش، اول طراحی صحنه و بعد طراحی لباس بود. این طراحی صحنه و لباس نظر هر مخاطبی رو به خودش جلب می‌کنه و در نتیجه‌گیری افراد درباره کار، تاثیر مثبتی می‌ذاره. البته استفاده اون کفش‌های پلاستیکی که برخی از کاراکترها استفاده کرده بودن، از کادر این فضای نمایش خارج می‌شد.
همین دیگه... حرفی بیش از این درباره این نمایش ندارم که بزنم. چون نمایش ساده‌تر از اینی بود که بشه حرفی زد. به صورت کلی و برای جمع‌بندی باید بگم نمایشیه که از نظر فنی استاندارده، به طراحی‌ها و بازی‌ها ایرادی جدی نمی‌شه وارد کرد. به هدف اصلی خودش که سرگرمی مخاطب عامه رسیده و در کل برای این مخاطب نمایش مقبول و خوبیه. اما نباید انتظار نوآوری در فرم، گره‌های داستانی، پایان‌بندی خیلی عجیب غریب یا نشونه‌هایی برای پیدا کردن معنای خاصی داشت. خیلی ممنونم از همه عوامل و شاد باشه روح آتیلا پسیانی فقید❤️