ضمن احترام به تلاش گروه بازیگران جوان کار بالاخص خانم ها بابایی و امیدی، اصولا چرا باید کاری را که مرحوم سمندریان در سال 1377 با دوری تعمدی از فاصله گذاری برشت به روی همین صحنه آوردند و به نظر تجربه موفقی هم بود؛ مجددا توسط کارگردان محترم با این شیوه اجرایی و این سطح از دیالوگ نویسی به روی صحنه بیاید!؟ حتی ایده برتری بخشی احساس تماشاگر بر اندیشه او نیز بهانه و دلیل مناسبی برای این شیوه اجرا و دیالوگ نویسی نیست؛ بلکه به نظر می رسد موجب از دست رفتن حجم قابل توجهی از مخاطبین جدی تئاتر خواهد شد.