نمایش شیرین و مطبوعی بود. هم از حیث اجرا هم از حیث متن و صدالبته حضور گروه ولشدگان.
1.احساس میکنم صدای موسیقی بر صدای خوانش شعرها و تصنیف ها غالب بود به نحوی که بعضا متوجه کلمات نمیشدم. اگر از طرف دوستان دیگه هم این مطلب تایید میشه ، لطفا کیفیت و تنظیمات صدای سالن را اصلاح کنید. خیلی حیفه
2.کاش امکانش بود که بروشوری در معرفی ایرج میرزا بین تماشاچیان توزیع کرد تا بیشتر هنر ایرج شناسانده شود. متاسفانه بیشتر هجویات ایشان در نظرها قرار گرفته که جفا در حق اوست (بماند که همان هم قابل بحث های جامعه شناختی و تاریخی اساتید فن است و هرچند که اگر نبود آن بخش، قدر بیشتری میدید - و اینکه اشعار ایشان را دیگران جمع آوری و بصورت دیوان درآورده اند و چه بسا اگر خودشان بودند آنها را در دیوان خود نمی آوردند) وگرنه اشعار اجتماعی و فرهنگی او بسیار شاخص است و استاد نفیسی ایرج میرزا را به شدت متین و مودب یاد کرده و استاد شفیعی کدکنی وی را سعدی زمانه عنوان نموده اند. میتوانید به همه اینها اضافه کنید قطعه ای که ایرج میرزا بر واقعه کربلا و مرثیه بر علی اکبر سروده است که هزارهزار مرتبه از مداحی های پرشور و بیشعور این دوره و زمانه دل انگیزتر است. روحش شاد