ستایش نبرد آنکه بیداد بود / به گنج و به تخت مهی شاد بود
گسسته شود در جهان کام او / نخواند به گیتی کسی نام او

درود بر روان حضرت فردوسی و درود به شرف و هنر جناب گودرزی و هزارآفرین به تک تک این بچه ها.
ادبیات پناهگاه ماست و به نظر من راه نجات ما. حق این نمایش حماسی و پربار ، اتفاقا در همین روزهای تلخ و غمبار ، سالنی مملو از جمعیت است .

نمایش باارزشی است. در روزهای باقیمانده از دست ندهیدش. نقدی بر تبعات جنگ (هرجنگی بین هر دو ملتی) با تمثیل هایی از حیوانات : آنها که قربانی شدند و رفتند و آنها که ماندند و سهم بردند. وعده هایی که برای تهییج سلحشوری داده میشود و ... مخصوصا اپیزود آخر که ارتباط و وابستگی های دو ملت "روبروی هم قرار داده شده" را نشان میدهد.
افسوس که دنیا هر از چندگاهی باید شاهد بلوای "سیری ناپذیران از قدرت" یا "خود حق مطلق پنداران با ایدیولوژی های دست سازشان" باشد و ..... مصیبت ها را این پدرها و مادرها برادر ها و خواهرها عاشق ها و معشوق ها هستند که تا ابد باید سهم ببرند.
نمایش هرچند قدری از زهر تلخی هایش را با لبخندهایی که به لب می آورد میکاهد اما فکر را خیلی بیشتر درگیر میکند. حتی حرفی که بطور عام در اجتماع مبتذل امروز دم دستی ترین تعبیر را پیدا کرده (و شاید هم اگر روی آن تاکید نمیشد حتی به فخر نمایش می افزود) اما سنگینی بار معنایی نمایش اجازه هرز رفتن به ذهن نمی دهد. (چنانکه خنده های اولیه در دقایق بعدی کمتر شد). نمایش وظیفه هنری و نقش اجتماعی و تفکربرانگیز خودش را به بهترین نحو ایفا میکند. بچه های ناب خوزستان، هموطنان شرافتمند خداقوت و دست مریزاد (3بار!)

بسیار مطبوع بود. یک ترکیب تمیز و قابل فهم از تاریخ و فلسفه. متن خیلی جالب و بازی ها خیلی شیرین بود. با شوخی های تمیز و خوب در کنار محتوایی جدی و تفکربرانگیز.

(فقط در اجرای دیشب 6تیر ، یک تماشاچی نامحترم که به نظر دارای کمبود توجه از سوی دیگران بود با اون خنده های هیستریک و بلند و زشت اعصاب مارو خورد کرد. امیدوارم این صفحه رو بخونه و دقیقا خودش متوجه بشه خودشو میگم. خانم شما که وقت میذاری تیاتر میای خب یه وقتی بذار پیش مشاور هم برو... اون همه آدم دارن میخندن شما 1نفر هم داری میخندی خب خیلی زشته این طرز خندیدن. در جمع نشستن، آداب داره. رعایت کن)

جناب آقای تفنگدار و گروه محترم نمایش.... خدا قوت
در این ملک ، مدتهاست فرهنگ هم مثل انسانیت مثل وجدان، زیر پای پول و سرمایه ذبح شده. دیدن سالنی که برای این نمایش ها پر نمیشود دردناک است. نمایش ایرانی مظلوم است اما زنده است. و زنده میماند به همت همچون شُمایانی حافظین عزت و شرف ‌تیاتر...
روح قدیسانِ فرهنگ و هنر این سرزمین، ناظر تلاش و پایمردی شماست هم ایشان شما را برکت خواهند داد.

معمولی و محترم با طنزی تلخ. فرشته عدالت آلوده به خون و گناه ، با شهود خریداری شده قصد حذف بیگناهی (که احتمالاً شاهد نبایدهایی بوده است!) را دارد. چه مضمون آشنایی! محکوم بیچاره چنان از عدالت مایوس است که کلمه ای در دفاع از خود به زبان نیاورد! .. تنها نکته اینکه به خدا شوخی های جنسی (که تاثیری در عمق نمایش ندارد و ضرورت موضوعی نمایش هم نیست) از شان نمایش کم میکند. خسته نباشید و موفق باشید.