نمایش باارزشی است. در روزهای باقیمانده از دست ندهیدش. نقدی بر تبعات جنگ (هرجنگی بین هر دو ملتی) با تمثیل هایی از حیوانات : آنها که قربانی شدند و رفتند و آنها که ماندند و سهم بردند. وعده هایی که برای تهییج سلحشوری داده میشود و ... مخصوصا اپیزود آخر که ارتباط و وابستگی های دو ملت "روبروی هم قرار داده شده" را نشان میدهد.
افسوس که دنیا هر از چندگاهی باید شاهد بلوای "سیری ناپذیران از قدرت" یا "خود حق مطلق پنداران با ایدیولوژی های دست سازشان" باشد و ..... مصیبت ها را این پدرها و مادرها برادر ها و خواهرها عاشق ها و معشوق ها هستند که تا ابد باید سهم ببرند.
نمایش هرچند قدری از زهر تلخی هایش را با لبخندهایی که به لب می آورد میکاهد اما فکر را خیلی بیشتر درگیر میکند. حتی حرفی که بطور عام در اجتماع مبتذل امروز دم دستی ترین تعبیر را پیدا کرده (و شاید هم اگر روی آن تاکید نمیشد حتی به فخر نمایش می افزود) اما سنگینی بار معنایی نمایش اجازه هرز رفتن به ذهن نمی دهد. (چنانکه خنده های اولیه در دقایق بعدی کمتر شد). نمایش وظیفه هنری و نقش اجتماعی و تفکربرانگیز خودش را به بهترین نحو ایفا میکند. بچه های ناب خوزستان، هموطنان شرافتمند خداقوت و دست مریزاد (3بار!)