رومینا سندگل زاده،سینا خوش‌دست_ کنسرت-نمایش «لیلای بی‌مجنون» به کارگردانی و آهنگسازی پیمان خازنی، که این روزها در پردیس تئاتر شهرزاد به صحنه می‌رود، تجربه‌ای متفاوت و منحصربه‌فرد در تلفیق موسیقی و نمایش است که به طرز خلاقانه‌ای توانسته مخاطبان را به یکی از شاهکارهای ادبیات کلاسیک ایران پیوند دهد. این اثر از بطن داستان «لیلی و مجنون» از نظامی گنجوی الهام گرفته و در قالبی که خازنی از آن به عنوان «خنیا-نمایش» یاد می‌کند، ارائه می‌شود. «لیلای بی‌مجنون» با موسیقی زنده، صحنه‌آرایی شاعرانه و اجرای روایتی از داستان عشق و دلدادگی، مخاطب را به دنیای احساسی و عمیق این قصه تاریخی می‌برد.

نگاهی به ایده و محتوا

لیلای بی‌مجنون بر پایه‌ی عشق نافرجام لیلی و مجنون بنا شده است. اما آنچه این اثر را از دیگر آثار اقتباسی متمایز می‌کند، نه تنها روایت داستان، بلکه نحوه‌ی اجرا و تلفیق هنرمندانه‌ای است که میان موسیقی، نمایش و ادبیات فارسی برقرار شده است. خازنی با تکیه بر سال‌ها تجربه در آهنگسازی، تلاش کرده تا فضایی ایجاد کند که مخاطب را به عمق داستان بکشاند و به جای ارائه‌ی یک تئاتر یا کنسرت مرسوم، حس و حال صحنه‌ها را به شیوه‌ای حسی و ملموس به تماشاگر ... دیدن ادامه ›› منتقل کند.

یکی از جنبه‌های برجسته‌ی این نمایش، روایتی است که توسط زهره فیروزی، هانا استیفائی و عاطفه رضوی اجرا می‌شود. این ترکیب چندگانه از راویان و شیوه‌ی بیان آن‌ها، به اثر بعد دیگری می‌دهد؛ چراکه داستان از زاویه‌های مختلف روایت می‌شود و احساسات و افکار شخصیت‌ها را به صورت زنده و جذاب منعکس می‌کند. این نوع روایت چندلایه، باعث شده است که «لیلای بی‌مجنون» نه تنها برای علاقه‌مندان به ادبیات کلاسیک، بلکه برای کسانی که به دنبال تجربه‌های نمایشی و موسیقایی تازه هستند، جذاب و گیرا باشد.

جذابیت‌های بصری و صحنه‌آرایی

صحنه‌آرایی «لیلای بی‌مجنون» در عین مینیمال بودن، به طرز چشم‌نوازی با داستان اثر همخوانی دارد. نورپردازی و طراحی صحنه که توسط نارینه گالستانیان انجام شده، بدون اضافه‌گویی و پرهیز از شلوغی، تمام توجه را بر بازی و موسیقی متمرکز کرده است. در عین حال، عناصر بصری استفاده‌شده به خوبی حس و حال داستان را منتقل می‌کنند. برای مثال، در لحظات احساسی داستان، رنگ‌ها و نورها به گونه‌ای تغییر می‌کنند که گویی مخاطب درون قصه حضور دارد و فضای عاشقانه و دلهره‌آمیز داستان را تجربه می‌کند.

موسیقی و نوآوری در اجرای زنده

موسیقی در «لیلای بی‌مجنون» نه تنها به عنوان همراهی‌کننده بلکه به عنوان یک شخصیت زنده و پویا در کنار دیگر عناصر حضور دارد. پیمان خازنی، آهنگساز و کارگردان این اثر، با استفاده از ترکیبی از سازهای ایرانی و نوای موسیقی سنتی، تلاش کرده تا حس و حال خاص داستان لیلی و مجنون را با لطافتی بی‌مانند به مخاطب منتقل کند. گروه نوازندگان و خوانندگان این اجرا نیز با تسلط و حساسیت بالا، موسیقی را به نحوی ارائه می‌دهند که با اوج و فرودهای داستان همراهی کامل دارد و در کنار بازیگران و راویان، تجربه‌ای چندلایه و کامل از هنرهای نمایشی را به تماشاگران هدیه می‌دهد.

از دیگر ویژگی‌های جالب‌توجه این اجرا، لحظاتی است که موسیقی و روایت در نقطه‌ی اوج به هم می‌رسند و بدون هیچ کلامی، تنها با نوا و حس، داستان ادامه پیدا می‌کند. این سبک اجرا که توسط خازنی به کار گرفته شده، نه تنها تجربه‌ی دیداری و شنیداری متفاوتی ایجاد کرده، بلکه نوعی همدلی و انس با داستان را در مخاطب به وجود می‌آورد.

جنبه‌ی ادبی و پیوند با فرهنگ ایرانی

یکی از مهم‌ترین نقاط قوت «لیلای بی‌مجنون»، پرداخت هنرمندانه به ادبیات کلاسیک ایران و ترویج آن در قالبی امروزی است. خازنی با توجه به اهمیت داستان لیلی و مجنون و عمق محتوای آن، تلاش کرده تا پیام‌های انسانی و عمیق این اثر را به شیوه‌ای قابل درک و همگانی ارائه کند. این نمایش برای کسانی که به ادبیات کهن ایران علاقه دارند، یادآور دوران‌هایی است که ادبیات و هنر با هم تلفیق شده و داستان‌هایی را شکل داده‌اند که تا امروز ماندگار مانده‌اند. همچنین برای نسل جوانی که ممکن است آشنایی کمی با این آثار داشته باشند، «لیلای بی‌مجنون» فرصتی ارزشمند برای ارتباط با میراث ادبی ایران به شمار می‌آید.

توصیه برای تماشای «لیلای بی‌مجنون»

«لیلای بی‌مجنون» برای هر فردی با هر سلیقه‌ای، تجربه‌ای متفاوت و لذت‌بخش از تئاتر و موسیقی است. این نمایش که تاکنون بازخوردهای مثبتی از تماشاگران دریافت کرده، نه تنها یک کنسرت یا یک نمایش صرف نیست، بلکه تجربه‌ای چندلایه و عمیق از عشق، درد، موسیقی و روایت است که شما را درگیر و تحت‌تأثیر قرار می‌دهد. اگر به دنبال نمایشی هستید که به شما اجازه دهد از دنیای روزمره فاصله بگیرید و سفری به دل یکی از پرآوازه‌ترین داستان‌های عاشقانه‌ی ادبیات ایران داشته باشید، این اثر گزینه‌ای عالی برای شما خواهد بود.