در کنار حس خوبی که این اجرا بهم داد و تو گفتگو بیان کردم یه گلایه ای رو هم میخواستم برادرانه عنوان کنم. تو ایران سال هاست که داره تئاتر اجرا میشه. اجرای تئاتر کار خیلی سخت و بسیار هنرمندانه ایه و با سینما فرق های زیادی داره. متاسفانه هنوز هم وطن هایی هستند که نمی‌دونن یه سری آداب برای نشستن سر صحنه تئاتر وجود داره. این که خیلی بده تلفن رو حالت پرواز نباشه و بلند زنگ بخوره و بعدش هم بلند جواب بدی، این که باید هر کس خودش داستان رو متوجه بشه و نباید با صحبت با کناردستی داستان رو براش تعریف کنی، این که نباید ظرف چیپس و رانی رو باز کنی و اینکه تا جای ممکن باید کودکان رو توجیه کرد که سر و صدا نکنند.
تو اجرای دیشب که من رفتم این موارد خیلی باعث آزارم شد.
صحبت کردن هم امکان داره تمرکز هنرمندان رو به خطر بندازه ، هم نمیزاره اطرافیان خوب تمرکز کنن و چون خود افراد هم نمیتونن موضوع رو خوب درک کنن حوصلشون سر می‌ره و تا آخر دوست دارن حرف بزنن و این میشه یه چرخ معیوب.