اجرای کامل و خیره کننده‌ای است.
نبوغ کارگردان را در آن می‌بینید.

⚠️هشدار اسپویل⚠️

کارگردان از صحنه‌ای که داخل نمایشنامه صرفا یک شعر است و بعد عبور به صحنه‌ی بعدی، یک استفاده‌ی خلاقانه در جهت نمایاندن ایده‌ی اصلی نمایشنامه کرده. ولادیمیر می‌آید جلوی صحنه و شعری را آهنگین اجرا می‌کند و به قدری این تکرار را ادامه می‌دهد تا تماشاگر از انفعال خارج شود و واکنش نشان دهد (مثلا تشویق کردن) و بعد ولادیمیر تکرار کردن را رها می‌کند. گویی پایان یافتن این تکرار جایزه‌ی فاعلیت تماشاگر است. جایزه‌ی بی‌تفاوت نبودنش و دخالت کردنش در ... دیدن ادامه ›› روند اجرا.
و این اتفاق در نمایشنامه‌ای می‌افتد که در هجو انفعال و هیچ کاری نکردن است.

و دیگر صحنه‌ی بی‌نظیر این اجرا تکرار های دور تند(تایم لپس گونه) ای است که باز هم در نمایشنامه به شکلی عادی و کلاسیک روایت شده، اما امیرحسین جوانی از این امکان باز هم در جهت یاد آوری ملال آور بودن تکرار زندگی بیهوده‌ی این افراد استفاده کرده.

👏🏼👏🏼👏🏼👏🏼👏🏼👏🏼👏🏼