دیشب ۸ آذر به تماشای این اجرا نشستم و شناختی که از شیوا مهرجو داشتم و یکی دوتا از کامنتای همین تیوال که خونده بودم میدونستم قراره یه تئاتر ارزشمندی رو ببینم.
از همون شروع کار سایه بکت افتاده بود تو صحنه و دم آقای چگینی بابت این طراحی زیبا گرم، طراحی نور هم فکر میکنم کار خود آقای چگینی بود که فوق‌العاده بود واقعن.
اینکه رنجی که هم مادر و هم دختر تو زندگی کسالت بارشون متحمل میشن رو تونستن به من مخاطب منتقل کنن، اونم با این کیفیت، قابل تحسینه.
به شدت پیشنهاد میکنم اگه تئاتری هستید ببینید و من قطع به یقین بار دیگه و شاید چند بار دیگه هم میرم که از این همه درد لذت ببرم :)
خسته نباشید میگم به همه عوامل، واقعن تئاتر کارشده‌ای بود و مشخصه زحمت زیادی کشیدن براش.