دیشب به تماشای نمایش خون خفته در شب افتتاحیه نشستم و نظراتم در مورد این نمایش را اینجا عرض می‌کنم.
در ابتدا می‌توانم بگویم با طراحی صحنه و طراحی نور قابل قبولی مواجه بودم که به من این نوید را داد که شاید اجرای خوبی خواهم دید اما اینطور نبود و شاید به جز یک نکته مثبت در این نمایش برایم حس نشد. البته در مورد طراحی صحنه چند ایده‌ی تکراری را مشاهده کردم که به دلیل خوب بودن اون ایده‌ها نمیشه خیلی از تکرار آن‌ها انتقاد کرد.
خیلی صریح اگر بخواهم بگویم به نظر منِ صرفا مخاطب تئاتر، این نمایش با این نمایشنامه ابتر اگر این موضوع را نداشت (با توجه به دوره‌ای از تاریخ جهان که در آن به سر می‌بریم)، برای من حتی در حد یک تماشاخانه محلی هم نبود و خبر خوب این است که قرار است این یک اجرای محدود در تئاتر شهر این مملکت باشد.
تجربه‌ای مشابه بود با نمایش شاید که خرداد ماه در سایه چهارسو با بازی پیمان دیدم. تجربه من با نمایش شاید را احتمالا بخش خوبی از مخاطبان تیوال به یاد دارند.
نمایش طبق اعلام صفحه آن بنا بود یکساعت و ده دقیقه باشه اما تصور می‌کنم حداکثر یکساعت از ساعت 6:10 که شروع شد ادامه پیدا کرد و این نشان می‌دهد که چقدر نمایش از ریتم خارج شده است. ریتمی که حداقل خودش فکر می‌کرد قرار است ... دیدن ادامه ›› داشته باشد.
در مورد سایر بازی‌ها به جز پیمان محسنی، باید بگویم دیالوگ‌ها و اکت‌ها در تصعنی‌ترین حالت ممکن بیان می‌شدند، به نوعی که حتی نمی‌شد آن‌ها را ژنریک نامید، انگار که از سر مجبوری باشند، قطع و وصل دیالوگ‌ها در اکثر بخش‌های نمایش نشان از تمرین کم انجام شده برای این نمایش می‌داد که کاملا خود را نشان می‌داد، به طور خاص بازیگر نقش دانیال/رضا، در چند موقعیت ترکیباتی از زبان فارسی را ابدا کرد که در زندگی‌ام فکر نمی‌کردم وجود داشته باشند. و این موضوع نشان می‌دهد که واقعا بدا به حال تئاتر شهر مملکت من که در یکی از نامدار‌ترین سالن‌هایش که میزبان شاهکار‌های تاریخی‌ای در گذشته بوده‌ است باید شاهد چنین آثاری باشیم. در مورد دو بازیگر زن به ترتیب بازی نقش‌های ایفا شده توسط سحر باقرآبادی و سمیرا حاجی فتحعلی برایم قرار می‌گیرند که البته هردو را مجددا قدرتمند تلقی نمی‌کنم.
اما می‌رسیم به تنها بخش قابل قبول نمایش برای من که حضور پیمان محسنی در نقش زیون بود. به نظرم مسیری که پیمان محسنی در پیش گرفته است در پس آن موفقیت‌های بزرگتری برایش نهفته خواهد بود یا حداقل امیدوارم که اینطور باشد. تلقی‌ای که از او در پس مکالمات اندکی که با اون داشتم این است که او همانطور که فکر می‌کردم عمیقا در حال کشف و شهود تمام زوایای نقش‌های شر است و نشان داده است که در طیف تقریبا وسیعی از نقش‌هایی با زمینه شر قابلیت بازی دارد و البته خودم حس می‌کنم هر میزان به سمت شر مطلق برود موفق‌تر خواهد بود. چند هفته پیش نقش‌آفرینی او را در یک شر نسبتا مبتذل در جن‌زدگان دیدم و حالا دیدن یک رویکرد جدید از او برای من رضایت بخش بود و باعث می‌شود این نمایش برای من یک ستاره نه بلکه دو ستاره باشد اما دلیل دیگری برای اعطای این امتیاز به این نمایش وجود ندارد. ابدا هیچ دلیل دیگه‌ای به ذهنم نمی‌رسد. اما باز هم آفرین به کارگردان بابت این انتخاب بازیگر درست، او برگ برنده اجراست و خیلی رک اگر بخواهم عرض کنم بهتر است سایر بازیگران با نگاهی به شیوه کار او کمی خود را بهبود دهند به سطح او نزدیک شوند.
و تا یادم نرفته، پایان‌بندی اجرا هم بسیار ضعیف بود. بسیار بسیار ضعیف.
این اجرا تگ "اجرای برگزیده جشنواره هم آغاز" رو کم داشت.