چقدر خوشحالم در زمانه ای زندگی میکنم که هنر مملکت کارگردانی به اسم شاهین چگینی دارد.
راه رفتن،راه رفتن...تاب خوردن،تاب خوردن...درست شبیه زندگی، و زندگی چیزی جز این لحظه ها نیست.
بازی شیوا مهرجو در این نمایش چیزی شبیه شاهکار بود.
در فکر فرو رفتن از ابتدا،نورپردازی درست،بازی های به اندازه،سکوت و سکون در لحظه هایی و فقط شنیدن صدای تنفس و جریان زندگی، هماهنگی حیرت انگیز گروه، همهٔ اینها شد دیگری شبیه خودش، ممنونم ازتون که همچین حسی رو در سالن تئاتر به مخاطب القا کردید و این کار به معنای واقعی تئاتر بود، چیزی که یک مخاطب دنبالش هست.