دیشب به تماشای این نمایش نشستیم.
نمایش حول محور سفر درونی یک "زن" می‌چرخه و در این مسیر، مخاطب رو با چالش‌هایی که این زن از درون داره، مواجه می‌کنه.
اجرا از متن خیلی جلوتر بود در این کار. متن گاهی اوقات، زیادی رو بود و مفاهیم رو به شکل دلنوشته‌هایی با تم صدای درون بیان می‌کرد و جاهایی هم در معرض شعارزدگی بود. بازی مونولوگ خانم بقایی اما پیشروتر بود. بازی بدن و ری‌اکشن‌ها درست و به‌اندازه و متناسب با فضای کار بود.
طراحی صحنه و لباس خیلی دقیق انجام شده بود. از اکسسوارهای صحنه به خوبی و درستی کارکرد گرفته شده بود. ترکیب رنگ‌های سیاه و سفید و قرمز در صحنه، لباس و گریم، ترکیبی معنادار و در خدمت کار بود.
به صورت کلی کاری با رویکرد زنانه رو شاهد بودیم که در این نوع خودش خوب بود و اجرا هم نسبتا موفق بود تا نواقص متن رو رفع کنه. خیلی ممنونم از پناه عزیز و تمامی عوامل.