امشب برای دومین بار به تماشا نشستم.
یک جایگاه خیلی خوب برای دیدن این نمایش، زیستن در سایه روشن صحنه است، زیستن در سایه روشن روایت ذهن هدویگ است، نه در سایه، نه در روشنی، در سایه روشن، همانجا که در بیداری رویاهایمان را خط میزنیم.
دفعه اول بیشتر در روشنی صحنه و امواج روایت غرق بودم
دفعه دوم نمایش را شانه به شانه هدویگ قدم زدم. هنگام رفتن و غیب شدنش از تفنگ تاریکی صحنه، شکارش شدم و خودم را به عمق نیلی روایتش سپردم، با او از دالانهای ذهنش عبور کردم و در روشنای روایتش ظاهر شدم، با حضور معجزه گر و جان بخش کلامش، با دم عیسی گونه اش که به شخصیت های خفته در روانش جان را دوباره با عشق هدیه میداد حلول کردم، و تمامی صحنه را آیینه ای دیدم که تصویر احساسات و عواطف هدویگ بود.

اقای برهانی مرند این اثر حال من رو خیلی خوب کرد. یک حس " دیدار اشنا را" ی خاصی دارم. کسی میتونه انقدر زیبا با جزییات ظریف محتویات یک ذهن رو به تصویر بکشه و روایت کنه، که در کوچه پس کوچه های ذهنش زیاد گم شده باشه، ته بعضی بن بست ها کل راه توی دلش فروکش کرده باشه، دم شما گرم ... دیدن ادامه ›› کاش می آمدی پایین میامدم بغلت میکردم. شما استادی واقعا و بهتون تعظیم و افتخار میکنم. مسلما در این راه انتخاب عوامل و بازیگران بسیار توانمند یاریگر بوده اند.

واینکه سعی میکنم یک اجرای دیگر هم بیام چون هنوز اشتیاق دارم از این اثر یاد بگیرم
و چقدر امشب به حال بازیگران این نمایش قبطه خوردم، انقدر که دلم میخواد
بجای نادری بودن سگ باشم سگگگ،
همون سگی که به عمق نیلی رودخانه شیرجه میزنه و مرغابی وحشی که از بالش خون میچکه رو به دندون میگیره و بیرون میاره.